...Колко самотно се носеха капките роса по розовите листенца, а бяха толкова много заедно на куп - иронично... А малките цветчета нежно се поклащаха от вятъра, разпръсваха ги... навсякъде - разбъркваше ги, разделичаваше и приближаваше - малка социална игра на природата... И това се повтаряше всяка ранна сутрин, точно преди слънцето да ги пречупи и пресуши... капка по капка... до последната капка - иронично...
0 коментара:
Публикуване на коментар